Eukaliptus gałkowy nazywany eukaliptusem właściwym oraz rozdrębem gałkowym, a niekiedy drzewem gorączkowym, należy do rodziny mirtowatych. Pochodzi z południowej Australii i Tasmanii. Rozprzestrzenił się w Afryce, Azji, Ameryce Północnej na Hawajach. Do Europy w XIX wieku sprowadził eukaliptus niemiecki botanik F. Von Muller.
Eukaliptus gałkowy jest wiecznie zielonym drzewem, należy do najwyższych na świecie osiąga wysokość 60 metrów w krótkim czasie. Jest drzewem które szybko rośnie i potrzebuje dużo wody, dlatego bardzo często obsadzano nim moczary i bagna, aby je osuszyć i oczyścić, ponieważ stanowiły wylęgarnię wielu zarazków i chorób.
Młode rośliny i młode pędy mają liście okrągławe lub okrągławo – jajowate, naprzeciwległe, od spodu są srebrzystobiałe a wierzchem ciemnozielone. Natomiast liście na dojrzałych roślinach są krótkoogonkowe, skrętoległe, wąskolancetowate, sierpowato wygięte, o ciemnozielonym zabarwieniu, spodem srebrzystobiałe. Liście ustawiają się równolegle do kąta padania promieni słonecznych.
Kwiaty są osadzone pojedynczo, drobne, osadzone na krótkich szypułkach, białe obupłciowe, o licznych pręcikach – długich bladozielonych i jednym słupku. Mają zredukowany kielich, koronę zaś zrośniętą i przekształconą w nakrywkę, która odpada podczas kwitnienia. Owocem jest żeberkowana półkolista, wielonasienna torebka.
Aborygeni australijscy od wieków leczyli eukaliptusem choroby gorączkowe, a liście przykładali na rany i stany zapalne skóry.Dawniej eukaliptus używano do leczenia, szkarlatyny, tyfusu, nawracającej gorączki, malarii i cholery.W medycynie chińskiej rozcieńczonym olejkiem nacierano obolałe stawy przy artretyzmie, dnie i neuralgii, a także smarowano nim skronie przy bólach głowy.Cała roślina odznacza się silnym przyjemnym zapachem. Eukaliptus można uprawiać w domu jako roślinę doniczkową.Surowcem leczniczym są liście eukaliptusa, oraz olejek pozyskiwany z liści ( Oleum Eucalypti.).
Skład i działanie:
Olejek eukaliptusowy zawiera: cyneol, cymen, pinen, limonen, kamfen i geraniol. Ma właściwości rozkurczające, wykrztuśne, przeciwbakteryjne. Przy stosowaniu zewnętrznym ma działanie bakteriobójcze i rozgrzewające. Hamuje rozwój wielu szczepów bakterii, i różnych chorobotwórczych grzybów.
Zastosowanie w lecznictwie domowym:
Olejek eukaliptusowy jest stosowany w ostrych i przewlekłych stanach zapalnych jamy ustnej, gardła, krtani i oskrzeli. Również gdy jest utrudnione odkrztuszanie, przy zalegającej wydzielinie, a także w nieżycie nosa i zapaleniu zatok bocznych nosa.
Postać leku:
Inhalację z 10 – 15 kropli olejku na szklankę wrzącej wody stosuje się przy przeziębieniu, grypie i kaszlu, oraz jako środek wykrztuśny w astmie oraz infekcjach dróg oddechowych, przy zapaleniu płuc i oskrzeli, a także w stanach zapalnych zatok.
Odwar z liści eukaliptusa służy jako lek ściągający w czerwonce, tyfusie, biegunkach i wymiotach.
Dezynfekuje także drogi moczowe przy zapaleniu pęcherza i miedniczek nerkowych.
Zewnętrznie stosowany olejek eukaliptusowy przyspiesza gojenie ran, wrzodów, czyraków, ropni i oparzeń.
Należy zmieszać kilka kropli olejku z oliwą i stosować do nacierania klatki piersiowej przy infekcjach płucnych, zapaleniu oskrzeli i astmie, a także do masażu.
Rozcieńczony olejek eukaliptusowy można stosować na skórę w przypadku grzybicy strzygącej.
Na reumatyzm można zalać liście eukaliptusa spirytusem i odstawić na trzy miesiące. Po tym czasie płynem nacierać miejsca objęte reumatyzmem.
Aby odświeżyć powietrze w pokoju chorego i oczyścić z zarazków i wirusów, należy kilka kropli olejku eukaliptusowego wlać na gorącą wodę.
Olejek eukaliptusowy stosowany jest jako składnik do produkcji maści Capsiderm, emulsji Capsigel, oraz do produkcji cukierków przeciwkaszlowych.
Teraz małe co nieco o moim eukaliptusie:
15 marca wysiałem 10 nasion do włókna kokosowego i trzymane są w temperaturze pokojowej 21-22*C.
Na dzień dzisiejszy wykiełkowały 2 eukaliptusy:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz