Wizyta w Poznańskiej Palmiarni cz.4

Sagowcowate to niewielka grupa roślina nagonasiennych, licząca dziś ok 100 gatunków. Rośliny te mają charakter przeżytków z dawnych epok geologicznych. Pojawiły się na Ziemi około 250 milionów lat temu, jeszcze przed epoką dinozaurów. Są to rośliny długowieczne i wolno rosnące, o zdrewniałych pędach i zbliżonych do palmy pokroju. Liście sagowców są w młodości skręcone podobnie jak u paproci. Sagowce wytwarzają w miejsce kwiatów, podobnie jak rośliny iglaste zdrewniałe szyszki lub szyszkopodobne kwiatostany. Są dwupienne, męskie i żeńskie szyszki pojawiają się na osobnych roślinach i często różnią się od siebie kształtem i wielkością. Męskie szyszki są zwykle węższe i dłuższe, i w zależności od gatunku mogą mieć od 8 do 70 cm długości. Żeńskie szyszki u większości sagowców są krótsze, za to bardziej pękate i często silnie owłosione. Najmniejsze ważą ok 30 mg, największe 45 kg. U większości gatunków szyszka kończy wzrost pnia na długość, który kontynuowany jest przeważnie przez boczne odgałęzienia wyrastające spod niej.
     Powstające z pyłku plemniki są największymi plemnikami na świecie i widać je nawet gołym okiem. Powstający w wyniku zapłodnienia zarodek tkwi w dużym kilkucentymetrowym nasieniu, często bardzo kontrastowo zabarwionym (jaskrawoczerwony lub pomarańczowy).

Cycas circinalis

Charakterystyczny okaz paproci z gatunku Angiopteris evectae pomimo swoich ogromnych rozmiarów nie jest paprocią drzewiastą. Należy do bardzo starej grupy paproci (podklasa strzelichowe), która swój rozkwit miała w okresie karbonu. Wielkość rośliny, której łodyga osiąga do 1 m średnicy i wysokości, a liście osiągają do 9 m długości pokazują nam jak wyglądało bogactwo flory ery paleozoicznej. W naturze rośliny te występują w krajach tropikalnych w miejscach bardzo wilgotnych, na brzegach rzek i moczarów i rejonach górskich. Obecnie znanych jest jedynie 200 gatunków należących do strzelichowych, a jedynie 2 gatunki są uprawiane.

Paprocie drzewiaste stanowią pozostałość prymitywnego rzędu kopalnych olbrzymkowców (Cyatheales), pomimo reliktowego charakteru należy do niego około 700 gatunków. Rośliny te występują gównie w dolnym piętrze lasów strefy tropikalnej oraz subtropikalnej centralnej i środkowej Ameryki, Indii, Indonezji, Australii i Nowej Zelandii.