Baobaby idą spać

Baobaby powoli wybierają się do spania, liście już żółkną. Dlatego też już zaprzestaje podlewania do wiosny (ewentualnie pół szklanki wody w środku w styczniu)

Po ostatniej wizycie w palmiarni trafiłem na ciekawy opis baobabu, jak i prawdopodobnie jeden ze starszych baobabów w Polsce

Baobab właściwy (Adansonia digitata) drzewo występujące na sawannach Afryki Środkowej i dorastające do 25 m wysokości. Grubość pnia dochodzi do 9-10 m średnicy, pień pokryty gładką korą o grubości do 10 cm. Białawe kwiaty zwisają na długich szypułkach i są zapylane przez nietoperze.

Po zapyleniu z kwiatów powstają wydłużone lub kuliste owoce o długości od 20-30 cm, o zdrewniałej łupinie i białym, kwaśnym miąższu w którym znajdują się liczne, drobne i twarde nasiona. Liście, owoce i kora baobabu są szeroko stosowane jako środek przeciw febrze, dyzenterii, zapaleniu oczu i chorobom nerek. Korzenie jednorocznych siewek są jadalne, pędy zaś są spożywane jako szparagi. Młode liście zawierają dużą ilość witaminy C i są spożywane jako warzywo. Z nasion pozyskuje się olej. Wypróchniałe pnie służą tubylcom za więzienia, grobowce a czasem za toalety. Z włókien kory wyrabia się liny i powrozy. Baobaby to drzewa długowieczne, tempo rozwoju tego gatunki charakteryzują cztery fazy wzrostu:

1.  faza młodego drzewka: 10-15 lat, zakończona kwitnieniem
2. faza stożkowa: 60-70 lat. faza "rozrodcza" charakteryzuje się również szybkim tempem wzrostu.
3. faza butelkowa : 200-300 lat. zakończenie grubienia pnia.
4. faza dojrzała: 500-800 lat. w tym okresie zdarza się mały wzrost pnia.

Maksymalna długość życia do 5000 lat.

Okaz prezentowany w Palmiarni znajduje się pomiędzy 2 a 3 fazą rozwoju.